Η λαρυγγίτιδα είναι μια οξεία ή χρόνια φλεγμονή του βλεννογόνου του λάρυγγα. Το άτομο που πάσχει υποφέρει κυρίως από βράγχος έως και πλήρη απώλεια φωνής, καθώς και από ξηρό ερεθιστικό βήχα, ενίοτε με δυσκαταποσία και δυσκολία στην αναπνοή.
Η οξεία λαρυγγίτιδα εμφανίζεται σχεδόν πάντα ως αποτέλεσμα μιας ιογενούς λοίμωξης της ανώτερης αναπνευστικής οδού. Στους ενήλικες συχνά συνοδεύεται από φλεγμονή του φάρυγγα (φαρυγγίτιδα/λαρυγγοφαρυγγίτιδα) ή φλεγμονή της τραχείας (τραχειίτιδα) και στις περισσότερες περιπτώσεις θεραπεύεται με τη βοήθεια απλών μέτρων κατάλληλης συντηρητικής θεραπεία.
Ειδικά σε βρέφη και μικρά παιδιά, η λαρυγγίτιδα μπορεί επίσης να συνοδεύεται από έντονο οίδημα της κατώτερης μοίρας του λάρυγγα (υπογλωττίδα), γεγονός που προκαλεί θορυβώδη επεισόδια με έντονο “υλακώδη” βήχα (που μοιάζει με γάβγισμα σκύλου) και δύσπνοια. H κατάσταση αυτή αναφέρεται ως υπογλωττιδική λαρυγγίτιδα ή στενωτική λαρυγγίτιδα (pseudokrupp). Σε τέτοιες περιπτώσεις η διατήρηση της ψυχραιμίας από την πλευρά του γονέα είναι καθοριστικής σημασίας. Ο κρύος και υγρός αέρας του περιβάλλοντος καθώς και η εισπνοή με φαρμακευτικές ουσίες που προκαλούν ελάττωση του οιδήματος του βλεννογόνου οδηγούν σε άμεση βελτίωση. Εκτός από αυτές τις μορφές που προκαλούνται από ιούς του “κοινού κρυολογήματος”, η οξεία λαρυγγίτιδα μπορεί επίσης να προκληθεί σπανιότερα και από βακτηριακούς μικροοργανισμούς, όπως στην οξεία επιγλωττίτιδα (αιμόφιλος της ινφλουέντζας) ή (σε χώρες με χαμηλά ποσοστά παιδικού εμβολιασμού) στην διφθερίτιδα (κορυνοβακτηρίδιο της διφθερίτιδας).
Ιδιαίτερα στην οξεία επιγλωττίτιδα, η κλινική εικόνα του μικρού ασθενούς είναι ιδιαίτερα θορυβώδης: Χαρακτηριστικά αυτής της οξείας βακτηριακής λοίμωξης είναι ο υψηλός πυρετός και η δύσπνοια που επιδεινώνεται, Το παιδί αντανακλαστικά κρατά το στόμα του ανοικτό στην προσπάθειά του να αυξήσει την ποσότητα του αέρα που παίρνει, ενώ η δυσκολία του να καταπιεί το σάλιο του λόγω της πρησμένης επιγλωττίδας οδηγεί σε ροή σάλιου από την άκρη του στόματός του. Το παιδι με τα συμπτώματα αυτά πρέπει να μεταφερθεί άμεσα στο τμήμα Επειγόντων ενός Νοσοκομείου, καθώς η κατάσταση αυτή χωρίς την κατάλληλη ιατρική θεραπεία μπορεί να αποβεί μοιραία. Σημαντική είναι η η εξασφάλιση κλίματος ηρεμίας στο σπιτι και οι εισπνοές με υδρατμούς μέχρι την μεταφορα του ασθενούς στο Νοσοκομείο. Τα καλά νέα είναι ότι ο εμβολιασμός ενάντια στον αιμόφιλο της ινφλουέντζας τύπου Β έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση της συχνότητας αυτής της νόσου.
Τα αντιβιοτικά ενδείκνυνται σε περίπτωση βακτηριακής επιλοίμωξης ή σε ασθενείς με ανοσοανεπάρκεια.
Συνήθως μπορείτε να θεραπεύσετε μόνοι σας την ήπια λαρυγγίτιδα, κυρίως ξεκουράζοντας τη φωνή σας, «φροντίζετε» τους βλεννογόνους (εισπνοή) και, εάν χρειάζεται, παίρνετε αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ωστόσο, εάν τα συμπτώματα αυξηθούν γρήγορα, εμφανιστεί πυρετός ή δυσκολία στην αναπνοή, οι πάσχοντες πρέπει να λάβουν συμβουλευτείτε έναν ΩΡΛ γιατρό. Σε περίπτωση ορισμένων λοιμώξεων (π. Ειδικά σε βρέφη και μικρά παιδιά μια απειλητική κατάσταση μπορεί να αναπτυχθεί πολύ γρήγορα εάν ο λάρυγγας ή η επιγλωττίδα διογκωθεί σε τέτοιο βαθμό.
Η χρόνια λαρυγγίτιδα προκαλείται από την χρόνια επίδραση ερεθιστικών παραγόντων, με κύριο υπεύθυνο το κάπνισμα. Σε κάθε περίπτωση, βράγχος φωνής που διαρκεί για περισσότερο από 3-4 εβδομάδες θα πρέπει να διερευνάται από τον ΩΡΛ ιατρό, γιατί θα πρέπει να αποκλειστεί ο καρκίνος του λάρυγγα.
Σε κάποιες περιπτώσεις, η χρόνια λαρυγγίτιδα παρουσιάζει ομοιότητες στην ενδοσκόπηση με τον καρκίνο των φωνητικών χορδών και τότε επιβάλλεται η διενέργεια μικρολαρυγγοσκόπησης σε γενική αναισθησία με λήψη βιοψίας.
